وقتی بیمار می شویم در قدم اول به دنبال یک پزشک با تجربه می گردیم. نقش پزشک تشخیص درست بیماری و تجویز داروهای مناسب است. با نسخه از مطب خارج می شویم و برای تهیه دارو به داروخانه می رویم. نقش دکتر داروساز تحویل داروی درست و ارائه توضیحات مربوط به نحوه استفاده از دارو و ملاحظات مصرف آن است. از داروخانه که بیرون می آییم هنوز وضعیت بیماری ما تغییری نکرده است. پزشک و داروساز ما گام بزرگی برداشته اند اما هنوز تغییری در بدن ما ایجاد نشده است و تغییر دهنده شرایط، خود ما هستیم که با مصرف درست و به موقع داروها بیماری را تحت کنترل درآوریم. اینگونه است که نقش بیمار در فرآیند درمان بیماری خود بسیار چشمگیر است. این موضوع به ویژه در مورد بیماری های طولانی مدت (مزمن) که تعداد داروها و دوره مصرف آنها بیشتر است اهمیت پیدا می کند. مطالعه ای نشان داده است که 20 تا 50 درصد بیماران به مصرف درست دارو پایبند نیستند و این یعنی احتمالا 20 تا 50 درصد درمان ها با شکست مواجه می شوند و در پی آن با افزایش هزینه های درمان و بالا رفتن آمار بستری در بیمارستان ها روبرو می شویم.
با توجه به تفاوت ویژگی های هر بیمار و بیماری، نیاز است تا شرایط و وضعیت هر بیمار به طور جداگانه بررسی و عواملی که باعث عدم پایبندی وی به درمان می شود بررسی گردد.
یکی از راه های اثربخش برای کمک به پایبندی بیماران به دارو و درمان، بسته بندی داروها با زمان بندی مشخص است. این موضوع از فراموشی، مصرف اشتباه یا جابجای داروها و مصرف دوز کم یا زیاد که باعث بروز عارضه یا عدم کنترل علائم بیماری می شود، جلوگیری می کند.
